Reżyser spektaklu "Taniec życia" (1987r.) w wykonaniu Krystyny Świąteckiej, do którego muzykę w większości napisał Zbigniew Łapiński:

Ze Zbyszkiem współpracowałem przez kilkanaście lat podczas olsztyńskich Spotkań Zamkowych Śpiewajmy Poezję jako kierownik artystyczny i reżyser. To było doświadczanie profesjonalizmu i mistrzostwa pracy Zbyszka z uczestnikami konkursu, zarówno pedagogicznej, jak i artystycznej. Dla adeptów sztuki poezji śpiewanej był autorytetem i partnerem w pracy nad warsztatem wokalno-muzycznym. Dar empatii pozwalał mu bez problemu nawiązywać kontakt z wykonawcą, który wierzył i ufał Mistrzowi, jego wiedzy, doświadczeniu, talentowi muzyka-artysty. Dla mnie jako reżysera był elastycznym pomostem w pracy z młodymi adeptami poezji śpiewanej, realizującymi zadania aktorskie. Perfekcyjnie wykonany wokal z muzyką zawsze był służebny wobec tekstu. Podziwiałem jego spokój i uśmiech w trudnej pracy akompaniatora gwiazd piosenki aktorskiej, tę gonitwę akordami, by dopasować się do wejść wokalnych artystek. Z ich niedoskonałości intonacyjnych starał się wybrnąć i czasami uczynić z tego walor. Wspaniały człowiek, skromny i wycofany, ale znający swoją wartość i bardzo wymagający w pracy wobec siebie i innych. Bardzo ważnym epizodem w moim życiu artystycznym jako reżysera była współpraca ze Zbyszkiem nad spektaklem Taniec życia. W tym widowisku muzycznym opartym na malarstwie Edwarda Muncha ukazała się maestria Zbigniewa Łapińskiego jako kompozytora. Dokonał niebywałej syntezy idei malarstwa, tańca i sztuki wokalnej w kompozycjach muzycznych do tekstów Danuty Sokołowskiej. Malarstwo Muncha z obsesjami, ze zmysłowością, z atrybutami śmierci, walką płci, demonizmem znajduje genialne uosobienie muzyczne, pisane z myślą o Rudym Aniele Piosenki, Krystynie Świąteckiej. Ta wspaniała muzyka tworzyła komunikatywną przestrzeń scenograficzną Marka Świąteckiego, metaforyczne obrazy taneczne w choreografii Piotra Galińskiego i charyzmatyczną interpretację piosenek Krystyny Świąteckiej. Zbyszek dał mi jako reżyserowi klucz uruchamiania środków artystycznego wyrazu, podporządkowanych formie muzycznej. Był zadowolony z roli demiurga, uruchamiającego konstrukcję dramaturgiczną widowiska. Premiera spektaklu Taniec życia odbyła się 16 marca 1987 r. w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie. W kwietniu spektakl został zaprezentowany na Ogólnopolskich Spotkaniach Estradowych OSET 87 w Rzeszowie, zdobywając dwie nagrody: za wartości muzyczne oraz przyznaną przez ZASP dla Krystyny Świąteckiej za osobowość sceniczną. Później z powodzeniem pokazaliśmy Taniec życia w warszawskim Teatrze Buffo, gdzie gościli przedstawiciele ambasady Norwegii. Po spektaklu odbyło się spotkanie z twórcami. Widzowie, dzieląc się swoimi opiniami, zgodnie podkreślali mistrzostwo kompozytora, Zbigniewa Łapińskiego, w tworzeniu klimatycznych nastrojów, ekspresji, liryki, melancholii, niezapomnianych przeżyć estetycznych i intelektualnych”.

(źródło: K. Walentynowicz „Poeta melodii. Biografia artystyczna Zbigniewa Łapińskiego” 2018r.)