Zbigniew Łapiński urodził się 12 listopada 1947 r. w Warszawie. Zmarł 2 kwietnia 2018 r. również w Warszawie. Wybitny kompozytor, pianista, akompaniator i aranżer. Wieloletni instruktor na FAMIE, Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie, czy na Spotkaniach Zamkowych „Śpiewajmy Poezję” w Olsztynie. Znany jest przede wszystkim jako współtwórca tria Kaczmarski-Gintrowski-Łapiński, ale jego działalność muzyczna i artystyczna jest dużo szersza.

Pod koniec lat 60. XX wieku rozpoczął studencką współpracę z Marcinem Wolskim i Lucjanem Radzikowskim przy realizacji programów kabaretu „Mikser”, działającego przy Politechnice Warszawskiej. Na początku lat 70. XX wieku intensywnie współpracował z poetą i satyrykiem, Stanisławem Zygmuntem, z którym w drugiej połowie lat 70. współtworzył kabaret „Piosenkariat” (1977r.), Grupę „Piosenkariat” (1978r.) i kabaret „Złodziejka” (1979r.).  Stanisław Zygmunt do Grupy „Piosenkariat” i kabaretu „Złodziejka” zaprosił do współpracy Jacka Kaczmarskiego i Przemysława Gintrowskiego, stąd intensywniejsza współpraca Zbigniewa Łapińskiego z artystami, z którymi niebawem stworzą trio Kaczmarski-Gintrowski-Łapiński. W lipcu 1979r. odbywa się premierowy koncert tria pt. „Mury” w Teatrze na Rozdrożu w Warszawie. Odtąd aż do 1981r. trio Kaczmarski-Gintrowski-Łapiński będzie aktywnie koncertować, wydawać płyty, stanie się symbolem walki z systemem, a Jacek Kaczmarski – bardem, piszącym teksty ponadczasowe, do których często będą odwoływać się twórcy „Solidarności”.

Po wprowadzeniu stanu wojennego wraz z Przemysławem Gintrowskim intensywnie współpracują, realizując koncerty organizowane przez Muzeum Archidiecezji w Warszawie. Wówczas wspólnie przygotowali program „Pamiątki” oraz „Raport z oblężonego miasta”. Jacek Kaczmarski znajdował się aż do 1990r. za granicą, współpracując z Radiem Wolna Europa w Monachium.

W 1983r. Zbigniew Łapiński poznaje w Krakowie norweskiego artystę, muzyka i tłumacza na języki słowiańskie, Jørna Simena Øverli. Współpraca ta zaowocuje intensywną działalnością artystyczną Zbigniewa Łapińskiego w Norwegii od 1985r., czego skutkiem jest wydanie w Norwegii dwóch płyt z norweskimi tłumaczeniami m.in. tekstów Jacka Kaczmarskiego z muzyką wszystkich członków tria („Czerwony autobus” 1986r.) oraz do tekstów Włodzimierza Wysockiego z muzyką oryginalną lub utworami instrumentalnymi Zbigniewa Łapińskiego, m.in. „Epitafium dla Włodzimierza Wysockiego” („Levende bandasjer” 1989r.). Za tę drugą płytę Zbigniew Łapiński razem z wokalistą Jørnem Simenem Øverli otrzymał w Norwegii najwyższą muzyczną nagrodę – „Spellemann Prisen” (odpowiednik polskiego Fryderyka). Wspólne koncerty w Norwegii trwały wiele lat: od 1985 roku do początku lat 90. XX wieku.

W 1984r. rozpoczyna współpracę z Krystyną Świątecką przy realizacji spektaklu „Taniec życia” m.in. z muzyką Zbigniewa Łapińskiego. Premiera spektaklu z piosenkami do tekstów Danuty Sokołowskiej nastąpiła w 1987 r.

W II połowie lat 80. XX wieku Zbigniew Łapiński intensywnie współpracuje z Dorotą Stalińską, realizując aranżacje fortepianowe do jej piosenek, monodramów i spektakli. Ta wieloletnia współpraca rozwinie się również w USA, gdzie oboje będą koncertować na początku lat 90.

W 1990 r. wraca do kraju Jacek Kaczmarski – Zbigniew Łapiński koncertuje z nim w całym kraju z programem „LIVE”. Kolejne koncerty/programy będą realizować we trzech, z Przemysławem Gintrowskim: „Mury w Muzeum Raju”, czy „Wojna Postu z Karnawałem”, a następnie we dwóch z Jackiem Kaczmarskim: „Sarmatia” i „Szukamy stajenki”. Współpraca z Jackiem Kaczmarskim i Przemysławem Gintrowskim była dla Zbigniewa Łapińskiego bardzo ważnym doświadczeniem artystycznym. Wcześniej tak ważna była także współpraca ze Stanisławem Zygmuntem, a później – z Marcinem Wolskim przy realizacji telewizyjnych programów kabaretowych w II połowie lat 90.; z Kubą Sienkiewiczem, Ewą Błaszczyk, Krzysztofem Daukszewiczem, Czerwonym Tulipanem, Marianem Opanią, Mirosławem Czyżykiewiczem, Grzegorzem Tomczakiem, Janem Kondrakiem, Janem Poprawą, Marcinem Partyką, czy też ze swoim synem, Dariuszem Łapińskim.

W 2005r. Zbigniew Łapiński przeszedł udar, który uniemożliwił mu jakąkolwiek aktywność sceniczną już do końca życia. Po udarze powstało wiele kompozycji, które Zbigniew Łapiński tworzył w zaciszu swego domu, niechętnie upubliczniając je, czy też dzieląc się nimi z kimkolwiek. Napisał wówczas całe programy do tekstów: Jacka Kaczmarskiego („Kaczmarski lirycznie”), Ignacego Krasickiego („Bajki”), Cypriana Kamila Norwida („Tymczasem”), Jana Kondraka („Pieśń z pieśni”, „Trzynasta trzydzieści”, „O’Błędny rycerz”), tekstów żydowskich autorów, w większości anonimowych („Ośmioro”), Adama Mickiewicza („Rozmowa wieczorna”), Marcina Wolskiego („Diabelska rozgrywka”), ks. Mariusza Bernysia („Zatopieni w Bogu”), ks. Jana Twardowskiego, ks. Andrzeja Madeja. Pod koniec życia powstały również kompozycje do wierszy, napisanych przez Zbigniewa Łapińskiego.

W 2016r. otrzymał Złoty Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Również w 2016r. TVP „Kultura” nakręciła reportaż z udziałem Zbigniewa Łapińskiego pt. „Powinienem żyć w innych czasach. Zbigniew Łapiński”.

W 2015r. ukazała się książka Katarzyny Walentynowicz pt. „Zbigniew Łapiński. Historie również niepoważne, czyli groch z kapustą”, napisana we współpracy ze Zbigniewem Łapińskim. Druga biografia kompozytora, ściśle dokumentująca jego twórczość, ukazała się już po jego śmierci (Katarzyna Walentynowicz „Poeta melodii. Biografia artystyczna Zbigniewa Łapińskiego” 2018r.).

W 2017r. dokończył pracę nad swym wieloletnim dziełem – programem do tekstów Jacka Kaczmarskiego z cyklu „Znaki Zodiaku”. We współpracy z Marcinem Partyką, który współaranżował materiał, Zbigniew Łapiński przygotował piosenki do wydania na płycie (jedną kompozycję, „Raka”, oddał do napisania Marcinowi Partyce). Premiera „Znaków Zodiaku” miała miejsce 5 marca 2018r. (koncert zrealizował i objął nad nim kierownictwo muzyczne Marcin Partyka, który również nagrał materiał na płytę w czerwcu 2018r., już po śmierci Zbigniewa Łapińskiego).